معرفی نویسنده؛ احمد محمود

احمد اعطا ملقب به احمد محمود نویسنده‌ی خوزستانی در دهم دی ماه سال 1310 در اهواز متولد شد. پدر و مادر او، هر دو متولد شهر دزفول بوده‌اند به این دلیل او به دزفول تعلق خاطر بسیاری داشت به شکلی که در اغلب آثار او می‌توان ردپایی از گویش مردم دزفول را مشاهده نمود. او تحصیلات دبیرستان را در مدرسه شبانه شاپور و در سال 1329 به پایان رساند و پس از آن راهی دانشکده افسری شد. او در سال‌هایی که در دانشکده افسری به سر می‌برد، درگیر بازی‌ سیاست شد که تبعید و زندان را به دنبال داشت.

اولین باری که احمد محمود به زندان افتاد به ماجرای کودتای 28 مرداد در سال 1332 باز می‌گردد. او که فردی سر سخت و دغدغه‌مند بود به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و 4 سال از بهترین سال‌های جوانی خود را در زندان به سر برد و پس از آن نیز به بندر لنگه تبعید شد. اما در این دوران به نوشتن روی آورد. او اولین داستان خود با نام صُب می‌شه را در مجله امید ایران در سال 1333 منتشر نمود. نگارش این داستان همانند شعله‌ای کوچک به او زندگی او دلگرمی می‌داد به شکلی که او هرگز نتوانست نوشتن را رها کند. دومین نوشته‌ی او یک مجوعه داستان با نام مول است که در سال 1338 توسط نشر معین منتشر شد و نوید بخش یک شروع حرفه‌ای برای احمد محمود بود.

کتاب‌شناسی

مجموعه داستان‌ها

مول (۱۳۳۶)

دریا هنوز آرام است (۱۳۳۹)

بیهودگی (۱۳۴۱)

زائری زیر باران (۱۳۴۶)

پسرک بومی (۱۳۵۰)

غریبه‌ها (۱۳۵۰)

دیدار (۱۳۶۹)

قصه آشنا (۱۳۷۰)

از مسافر تا تبخال (۱۳۷۱)

رمان‌ها

همسایه‌ها (۱۳۵۳)

داستان یک شهر (۱۳۵۸)

زمین سوخته (۱۳۶۱)

مدار صفر درجه (۱۳۷۲)

درخت انجیر معابد (۱۳۷۹)، برندهٔ دورهٔ اول جایزهٔ هوشنگ گلشیری به عنوان بهترین رمان.

ترجمه

آدم زنده (رمان) - اثر ممدوح‌بن عاطل ابونزال (۱۳۷۶)

دیگر آثار

دو فیلمنامه

حکایت حال، گفتگوی احمد محمود با لیلی گلستان، انتشارات معین

جایزه‌ها

جایزه پکا برای «مجموعه آثار»

جایزهٔ هوشنگ گلشیری برای درخت انجیر معابد به عنوان بهترین رمان

منبع: 

www.fidibo.com

www.wikipedia.org